Voor de cultuurbarbaren onder de nageltjesfans: gisteren was er de jaarlijkse uitreiking van de zogenaamde MIA’s – een 3-letterwoord dat staat voor Music Awards Industry. Dit jaarlijkse evenement van de culturo’s spiegelt zich met enige hubris aan de Grammy-awards in de VS (Grammy is voor de muzieksector wat de Oscar is voor de filmindustie).

En inderdaad, het moet gezegd : de VRT en Kunstenpunt slagen er in om – net zoals bij de Grammy’s – haast uitsluitend Engelstalige muziek aan bod te laten komen. Eerlijkheidshalve voeg ik er aan toe dat er ook Nederlandstalig talent aan bod mag komen. Maar dit zou België niet zijn als door Vlaanderen gesubsidieerde organisaties een ‘Vlaamse’ (???) prijs hierbij niet aan een Waal zou toekennen.

En idd. Blanche viel zelfs 2x in de prijzen: ze kreeg de MIA voor ‘hit van het jaar’ en de MIA voor ‘doorbraak’.

Voor wie de naam ‘Blanche’ niets zou zeggen, Blanche is het 18-jarige bevallige meisje dat namens België deelnam aan het Eurosongfestival in 2017 met het nummer  ‘City Lights’ en zelfs hiermee een 4de plaats (op 26) in de wacht kon slepen.

En naar goede Belgische gewoonte sprak Blanche (oftewel Elise Delvaux) haar dankwoord uit in het … Engels. Om maar aan te tonen dat 2 Vlaamse prijzen met een Engelse benaming naar een Waalse gaat die er niet eens in slaagt om een dank uit te spreken in de taal van de meerderheid van het onzalige land waarin ze woont.

Nomen est Omen, met zulke naam is het haast voorbestemd om in dit surrealistische circus op zulke wijze mee te spelen (Voor wie niet mee is met dit grapje : Paul Delvaux is een bekende en gerenommeerde surrealistische ‘Belgische’ schilder en neen, die maakte geen handtassen).

Ik doe wel ensigszins de waarheid geweld aan want Blanche eindigde haar Engelse dankepistel toch nog met ‘Bedankt’…..

Rest er mij niets anders dan u allen veel luisterplezier toe te wensen want hier kan je alle nominaties beluisteren: https://mias.een.be/

h/t Steven