De ontslagnemende regering van lopende zaken zonder een meerderheid in de kamer van volksvertegenwoordigers heeft een nieuwe eerste minister. De gesubsidieerde regimepers juicht. Belgique heeft een eerste vrouwelijke premier dat is waar. Maar wat de hoofdstroom media angstvallig verzwijgen is dat deze vrouw in de politiek stapte via het UF (Union des Francophones) opvolgster van het ‘Front’ FDF. Dit werd op Wikipedia weg gegomd en vandaag is de webstek Sceptr die een kritisch artikel publiceerde over Stone-Wilmès een tijd van het internet gehaald. Het is een rabiate vlamingen-haatster en dus een raciste “pur sang”. Only in Belgium …

Een interessant artikel van enkele jaren geleden over de nieuwe liberale premier die ons door de strot wordt gedrukt.
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10156478616656959&id=231742536958

Geertrui Windels (mevr H. Van Rompuy) :
“Als enige Vlaamse schepen werd ze non-stop gepest door haar Franstalige collega’s. Niet het minst door Sophie Wilmès (MR), minister van Begroting en daarvoor schepen van Financiën in Sint-Genesius-Rode. “Zij was de ergste.”“

Het artikel :

✦ Interview
“Franstaligen zijn al 30 jaar de baas, en dat weten ze”

Geertrui Windels: “Ik heb hen vaak de weg gewezen. Ik zei hen ook dat ik dan fairplay verwachtte. Maar de boycot bleef.” Beeld THIRY Romain
Na jarenlange pesterijen van haar Franstalige collega’s stopt Geertrui Windels als schepen. Ze is nochtans gepokt en gemazeld in de politiek. “Maar nergens was het zo erg als in Sint-Genesius-Rode.”

9 februari 2017, 9:15
“Ik heb dikwijls gedacht om zoiets op tafel te leggen.” Geertrui Windels, van de Vlaamse oppositiepartij Respect, wijst naar het bandopnemertje op tafel. “Om te kunnen bewijzen hoe erg het eraan toe ging.”

Aangeboden door Beobank
Schenking of testament: de fiscus kijkt mee
De echtgenote van Herman Van Rompuy kent het klappen van de zweep. Zestien jaar lang werkte ze op kabinetten, en ze weet hoe het een minister, premier en een Europees president vergaat. Toch werd uitgerekend het schepencollege van Sint-Genesius-Rode, een faciliteitengemeente in Vlaams-Brabant, haar te veel.

Als enige Vlaamse schepen werd ze non-stop gepest door haar Franstalige collega’s. Niet het minst door Sophie Wilmès (MR), minister van Begroting en daarvoor schepen van Financiën in Sint-Genesius-Rode. “Zij was de ergste.”

Hoe werd u tegengewerkt?

Geertrui Windels: “Het begon al vanaf dag één. Bij de verdeling van de bevoegdheden had ik aangegeven welke ik graag zou willen. Burgemeester Pierre Rolin ging het bespreken, maar ik kreeg de mededeling dat ik de Nederlandstalige bevoegdheden kreeg – ik was dan ook de enige Vlaming – en dat ik me mocht buigen over milieu.”

“Nu, als biologe was ik daar blij mee. Maar ze holden die bevoegdheid meteen uit: ik mocht me enkel over het afvalbeleid buigen, wat niemand wilde. Het groenbeleid, het waterbeleid: dat werd me afgenomen. Toen ik dat bestreed, kreeg ik te horen: ‘Wie beslist er hier? Wij.’ Toen ze merkten dat in het waterbeleid een venijnig dossiertje zat dat de mensen geld ging kosten en waarmee je je niet populair maakt, moest ik het plots oplossen.”

U beet toch van u af?

“Ja. Ik eiste het volledige waterbeleid terug. Wat kreeg ik te horen? Dat ik niet loyaal was. Ze vonden altijd wel iets. Initiatieven nemen? Alleen als ik subsidies binnenhaalde. Dan slaagde ik daar in, maar het gevolg was dat ze mijn volledige begroting leeghaalden: mijn budget voor milieu werd van 30.000 teruggebracht naar 6.000 euro. Daar kun je niets mee doen. Voor de communicatie naar de Franstalige inwoners werd 15.000 euro voorzien. En zo was er altijd wel wat.”

“De burgemeester wilde een bijenproject op poten zetten; in Wallonië is dat nogal een hype. Daar is geen geld voor, dus ik moest van hem sponsors en een vrijwilliger met kennis vinden om het project op te volgen. Een moeilijke opdracht, maar ik vond ze. En toen keerde hij zijn kar en wilde hij dat ik de sponsors afblies. Toen ik een stappenplan uitwerkte voor trage wegen, namen ze het gewoon van me af.”

Was het dan altijd een tegen allen?

“In het begin was het vooral één schepen die me tegenwerkte. Ik moest maar iets aankaarten of de repliek was: ‘Waar val je ons nu mee lastig?’ Ik sprak er de burgemeester over aan en hij zat ermee in zijn maag. Maar hij greep nooit in.”

Wie was dat?

“Sophie Wilmès. Begin oktober trakteerde ik de collega’s op een glaasje na het schepencollege, voor mijn verjaardag. Twee weken later zag ik dat ze op Facebook een foto plaatste: dat ze haar verjaardag had gevierd met de collega’s. Ik was niet uitgenodigd. Toen zij minister werd in de federale regering, werd het iets beter. Toen werden ze tenminste beleefd.”

U bleef al die jaren gewoon verder werken.

“Ja, want ik geloof dat je aan politiek doet omdat je er met hart en ziel in gelooft en wilt dat er iets verandert. Ik wees de collega’s geregeld de weg. Ze geloofden bijvoorbeeld dat ze geen subsidies konden krijgen voor rioleringen omdat we een faciliteitengemeente zijn. Ik regelde een afspraak met het kabinet van de minister van Leefmilieu. Ze waren vergeten om zich op de lijst te plaatsen voor scholenbouw. Ik wist dat er alternatieve wegen bestonden en heb hen daarop gewezen. Maar ik zei hen ook dat ik fairplay verwachtte. Maar de boycot bleef.”

De haat van Franstaligen tegenover Vlamingen in de rand is springlevend.

“Het draait vooral om macht, denk ik. In Sint-Genesius-Rode wordt er etnisch gestemd: er is een Nederlandstalige en een Franstalige eenheidslijst. De meerderheid is Franstalig en stemt dus voor de Franstalige lijst. En zij zijn hier al dertig jaar alleenheerser. Hun beleid kan niet worden afgestraft, want er is maar één partij. Een kritisch stuk in de Vlaamse pers, dat raakt hun koude kleren niet. Franstalige kiezers lezen dat toch niet. Ze zitten gewoon op rozen en handelen daarnaar.”

Zo dat wisten we al lang. Maar Michel én Reynders naar de EU en een Vlamingenhaatster als eerste minister. Allemaal afkomstig uit een uiterst klein partijtje, de MR. Dit voorspelt niets goeds voor Vlaanderen.