Wie is de imperialist, de agressor met sLinkse plannen? De conclusie is: de EUSSR

Geplaatst op door
3

 Lees dit maar eens !

George D. D., een Vlaming die in Wit Rusland woont en zijn ervaring en onderbouwde mening verwoordt. Ik ben het met de man eens. Ik ben ervan overtuigd dat de EUSSR de geënsceneerde conflictueuze spanningen rond Oekraïne niet enkel wilt aanwenden om de NAVO te helpen uitbreiden met de VS, maar tevens en wellicht vooral om de uitbouw van een Europees leger als noodzakelijk te verkopen. En zo een stap verder te zetten in de afschaffing van de autonomie en de zelfbeschikking van de verschillende landen en volkeren in Europa. Een superdictatuur wordt de EUSSR opsluipende en slinkse wijze. Waarvan de Polen, Hongaren en zelfs de Russen huiveren. Zij hebben in het verleden immers geleefd in wat dreigt onze toekomst te worden. Een toekomst die mijns inziens eigenlijk al tot het heden behoort.

“Een paar woordjes over de Oost-West verhoudingen, in het licht van de recente gebeurtenissen.Ik woon in een land dat door het Westen -volledig onterecht- als een schurkenstaat wordt beschouwd: Wit-Rusland. Ik kan met mijn handen op het hart zeggen dat dit volk, met zijn cultuur, normen, waarden en religie, veel, veel, veel en veel meer gemeen heeft met onze samenleving dan pakweg de theocratische samenlevingen aan de zuidelijke kant van de Middellandse Zee, wiens massaal bij ons immigrerende volkeren onze verzorgingssamenleving volledig aan het vernietigen zijn. De mensen hier haten oorlog, houden van vrede, houden ook van het Westen -iedereen met voldoende geld brengt zijn vakanties steevast in Europa door- maar zijn een heel oude wijsheid niet vergeten, namelijk: “Wie vrede wil, moet de oorlog voorbereiden”. Er heerst hier dan ook grote eensgezindheid omtrent hoe ’s lands veiligheid te waarborgen, en dat in een mate die ze in het Westen écht niet begrijpen. Die eensgezindheid is overigens te “danken” aan het Westen, dat deze gebieden driemaal in zijn geschiedenis platgebrand heeft: eerst Napoleon, dan der Kaiser, en dan Hitler. Op politiek vlak hebben de volkeren en regeringen hier dus alle recht het Westen te wantrouwen.Het Westen lijkt daaruit niets geleerd te hebben. Sinds het uiteenvallen van de Sovjet Unie, nu al meer dan dertig jaar geleden, is de NAVO, tegen alle afspraken in, verder naar het Oosten uitgebreid. De alliantie grenst nu al letterlijk aan Rusland (dat deed het vroeger in Noorwegen ook al, maar nu is dat eveneens het geval in Centraal Europa). De NAVO stuurt offensieve tankbrigades naar Polen, stelt raketten op in Roemenië, en gaat militaire oefeningen houden in Oekraïne. Met steun van de CIA is de vorige, Russisch gezinde en door het volk verkozen regering van Oekraïne, uit het zadel geworpen en vervangen door een Westers gezinde puppet regering. Poetin kijkt alles met argusogen aan en reageert nauwelijks. Nochtans is de Russische leider heel bezorgd om het lot van zijn land, én van 25 miljoen etnische Russen die door het uiteenvallen van de Sovjet Unie plots in andere landen zijn terechtgekomen, zoals de Baltische Staten of Oekraïne. Ik denk dat het vooral in dat licht is dat Poetin’s “bemoeienissen” in Georgië en Oekraïne gezien moeten worden. De vandaag door Rusland gecontroleerde of geannexeerde gebieden in die landen worden voornamelijk door Russen bewoond. In het Westen wordt nooit aandacht geschonken aan hoe de Russen in die landen op vaak criminele wijze gediscrimineerd worden; het Westen reageert alleen wanneer ook Rusland reageert op deze wantoestanden.Ik zie hier op tv bijna dagelijks vaak urenlang durende debatten over de politieke situatie in de wereld, met name met betrekking tot de Westerse arrogantie tegenover Rusland. Terecht wordt gelaakt dat de NAVO blijkbaar zomaar raketten aan de Russische voordeur mag plaatsen, maar owee als Rusland zich daar zorgen over maakt. Dan heeft men het in het Westen over de “Russische agressie”. Maar eerlijk: over welke agressie heeft men het hier? Is het Rusland dat het Midden Oosten tot een puinhoop heeft herschapen? Is het Rusland dat Libië plat gebombardeerd heeft? Is het Rusland dat de Taliban in Afghanistan sterk gemaakt heeft? Is het Rusland dat beste vriendjes is met IS?Ik ben allesbehalve een russofiel. Ik houd van het Westen, met zijn rijke en bowogen geschiedenis – maar tegelijk verafschuw ik vele van de huidige leiders in datzelfde Westen: ze lijken bijna allemaal aangetast door een soort van collectief Stockholm syndroom, dat door het islampamperen aan de wereld laat weten dat het o zo graag zelfmoord wil plegen. Bovendien is het Westen een lappendeken van onafhankelijke landen, die, alle mooie woorden ten spijt, helemaal geen cohesie vertonen naar de buitenlandse politiek toe. Er is niet alleen geen politieke cohesie; ook militair is die quasi onbestaand, onder andere omdat elk land van eigen wapensystemen is voorzien. De Britten en Fransen beschermen nog steeds hun eigen wapenindustrie, tegen de Amerikaanse in, waardoor ze ei zo na Amerika soms de oorlog verklaren. Het Frans duikbootdebacle met Australië is daar een recent voorbeeld van. Het Westen is ontzettend arrogant, steekt voortdurend vermanende vingertjes op naar het Oosten, dreigt met sancties -die de Russen weinig of niets deren, maar die hen toch om politieke redenen danig op de zenuwen beginnen werken- maar is eigenlijk een lemen monster. Een miauwend katje in plaats van een brullende leeuw. Het Westen mag zich daarvan eens bewust gaan worden: het is helemaal niet aangepast aan of voorbereid op een oorlog tegen de Grote Beer aan zijn oostgrenzen. Het Westen heeft door de veranderende politieke (demografische) situatie in eigen rangen zijn wapenarsenaal danig gewijzigd -tegen islamterroristen ben je inderdaad niets met tanks op rupsen- maar in het Oosten heeft men die fout niet begaan. Poetin (en Loekasjenko) beschikken nog steeds over duizenden tanks, echt oorlogsmaterieel voor een echte oorlog, en het mag gezegd: van het modernste spul op de markt op dit moment. Niettemin ben ik er absoluut zeker van dat van Rusland niet de minste dreiging uit gaat: Rusland beschermt alleen zijn eigen belangen, en dit in zijn onmiddellijke omgeving. Vandaar Zuid-Ossetië en Abchazië in Georgië, vandaar Donbass en de Krim in Oekraïne. Rusland beschikt slechts over één of twee militaire bases buiten zijn eigen grenzen, in tegenstelling tot de VS, dat wereldwijd honderden militaire bases heeft. Poetin is Stalin niet, het huidige Rusland is de Sovjet Unie niet, en het is dan ook een groteske leugen, of minstens een woordverdraaiing van Poetins woorden door het Westen, om te beweren dat de Russische leider terug wil naar de Sovjet Unie met zijn invloedssferen. Dat heeft Poetin nooit gezegd. Wat Poetin wél gezegd heeft, is dat hij bezorgd is om het lot van 25 miljoen Russen die door het uiteenvallen van de Sovjet Unie in het buitenland wonen, en die vooral in landen als Oekraïne meedogenloos gediscrimineerd worden. Het enige wat Poetin vraagt, is respect. En stabiliteit.Zoals eerder gezegd, zie je hier veel politieke debatten op tv. De westerse huichelarij wordt er terecht aan de kaak gesteld: “Het Westen mag raketten plaatsen in Roemenië, maar wij niet op Cuba of in Venezuela”? Zo klinkt het daar terecht.Nog eens: ik ben geen russofiel. Het volstaat echter een beetje empathie aan de dag te leggen om te beseffen dat de bezorgdheid om de westerse arrogantie niet ongegrond is. Het Westen zou er bijgevolg best aan doen een beetje bakzeil te halen, en de dossiers omtrent de toetreding tot de NAVO van Georgië en Oekraïne definitief op te bergen. Het lidmaatschap van de NAVO van die twee landen is effectief een rode lijn die voor Rusland nooit mag overschreden worden. Mocht er om die landen een oorlog in Europa zitten aan te komen, dan mag het Westen na afloop (wanneer het die oorlog verloren zal hebben) luidop “mea culpa, mea maxima culpa” roepen. “

bijwoord 21/1:Hij bedoelt met de miljoenen Russen in het buitenland dat de etnische Russen die in de Baltische staten en Oekraïne woonden zich plots, en meestal tegen hun wil ingelijfd zagen door de NAVO . De Russische bevolking had nooit inspraak, want ….. de democratie, en de meerderheid, telt dan. Niet de stem en de rechten van de minderheid (die telt enkel als het hen bij de NAVO goed uitkomt. Zo kan men in het Westen de democratie en de mensenrechten enz naar believen interpreteren en aanwenden.. Wij als Vlamingen weten toch heel goed hoe democratie wordt gebruikt om dit onland in leven te houden? En er is ook de Russische bezorgdheid rond Kalingrad dat als enclave volledig Russisch is gebleven en waarop de EUSSR ook haar zinnen zet door in de eerste plaats de navelstreng met Rusland steeds te saboteren. De Amerikanen en West Europa vinden dat zij overal met hun vloot mogen doorheen varen en patrouilleren. Als een Russisch militair schip dat doet en bvb nog maar door het Kanaal klinkt het al alsof de Russen oorlog voorbereiden.

En ook op de foto: 4 jaar na de beloften van Baker aan Gorbatsjov was er socialistische fraudeur Willy Claes ( eigenlijk een pleonasme)En dezelfde kliek heeft de touwtjes nog steeds in handen in de EUSSR…… totdat u hen met de volgende verkiezingen stopt.

image_pdfimage_print
Share

Nee we krijgen geen gelukkig nieuw jaar

Geplaatst op door
Reageer

De psychologie brengt ons bij dat een inzichtelijk onderscheid tussen hoofdzaken en bijzaken ons leven kan vergemakkelijken. Waarover gaat het dus werkelijk in ons bestaan? Blijven we zeuren over pietluttigheden? Hameren we telkens weer op dezelfde nagel? Verliezen we ons in details? Dan verzwaart niet enkel onze rugzak maar haken onze relaties op den duur moe geluisterd af. Hetzelfde geldt voor de politiek: wat raakt mensen echt? Hoe lang kun je rond de pot draaien met bijzaken zonder concrete knopen door te hakken en toch aan de macht blijven? Het gevoel van inertie binnen het politieke bedrijf sijpelt steeds dieper door in brede lagen van de bevolking. Waar zijn ze eigenlijk mee bezig, is de vaakst voorkomende verzuchting vandaag.

Peilingen

Waarom scoren het Vlaams Belang en de N-VA als nummer 1 en nummer 2 in de recentste peiling? In wezen is dat vrij eenvoudig en heb je daar geen kilo’s aan analyserapporten voor nodig. VB en N-VA bespelen thema’s die duidelijk het gros van de bevolking raken. In een ‘democratie’ zou daar niets mis mee mogen zijn. Neem nu de prijs en vooral het in voorraad hebben van energie. De strijd tegen lage pensioenen en dure huren, de stijgende kost van voeding, het in het gedrang komen van een vlot verkeer of de afbraak van degelijk onderwijs. Allemaal hoofdzaken die volgens de peilingen min of meer geassocieerd worden met de blijvers (N-VA), de stijgers (Vooruit) en de winnaars (VB en PVDA). Zelfs het grote aantal Vlamingen dat een huisdier heeft bezorgt Dierenwelzijn een kanjer van een draagvlak en bevordert het tot een hoofdzaak. Al helemaal prangend is echter de verboden vraag: kreunt een pak mensen onder de hinderlijke aanwezigheid van onaangepaste vreemdelingen? Dan moet je dat benoemen én met concrete suggesties afkomen. Maar wat als dat onderwerp op de taboelijst is geplaatst? Dan zwijgt men er aanvankelijk over en in een volgend stadium demoniseert men de lastige boodschapper. Arglistige wereldverbeteraars voelen zich daar beter bij. Maar de migratieproblemen worden toch bij naam genoemd in de media, hoor je dan. Ja, maar niet op een realistische wijze. Het is immers even makkelijk om elke niet-blanke als een heilig te verklaren slachtoffer te aanbidden dan om een allochtoon te verketteren zonder er ooit een in het echt te hebben gezien. Hoe dan ook, als hoofdzaken worden gereduceerd tot bijzaken ontstaat ongeloof.

h/t ’t Scheldt Lees hier verder.

image_pdfimage_print
Share

Dictatuur van Gangsters

Geplaatst op door
Reageer

Wie dacht dat het ondenkbare helemaal waar was gemaakt heeft zich vergist. Na de brutale vervalsing van statistieken in 2020 door de overheidsinstelling ‘Sciensano‘ in Tervuren gaan de politieke Brusselse gangsters nog een stap verder.

Nu de openbare protesten tegen het covid-19 wanbeleid van onze regeringen aangroeit gaat men zelfs over tot laster en chantage door het inzetten van ‘Ocad‘ het Coördinatieorgaan voor de dreigingsanalyse dat alle relevante informatie en inlichtingen over terrorisme, extremisme en problematische radicalisering zou verwerken

Zo zouden de betogers tegen de regeringspolitiek inzake covid19 zich volgens Ocad schuldig maken aan “haatspraak” tegen politiekers en valse informatie verspreiden over vaccinaties. Je moet maar durven! Laster is een misdrijf.

We worden geregeerd door een bende middelmatig intelligente en totaal onbekwame gangsters die beweren het beter te weten dan wat een groot deel van de bevolking tot in zijn pink of kleine teen aanvoelt. De hele situatie doet terugdenken aan de nazi-propaganda van Goebbels en de indoctrinatie van de stalinistische dictatuur.

De leidinggevende politieke kaste klampt zich hardnekkig vast aan de door haar opzettelijk geschapen ‘pandemie van de angst’ omdat ze weet dat als er nu verkiezingen zouden georganiseerd worden ze allemaal zonder pardon naar huis zouden gestampt worden. Ze hopen dat het publieke geheugen tegen 2024 zal uitgedoofd zijn.

Intussen zadelen zij de burgers tot en met de kleinste kinderen op met een mondmaskertje dat iedereen verplicht een overmaat aan giftige CO2 in te ademen. Volksgezondheid zal hen worst wezen. Het enige wat voor hen telt is de door leugens, censuur, bedrog en indoctrinatie daar gestelde publieke waan dat zij goed bezig zouden zijn.

We leven in een dictatuur van gangsters en worden geregeerd door misdadigers.

image_pdfimage_print
Share

De seksuele revolutie

Geplaatst op door
Reageer
419 pagina’s ISBN: 978 94 92162 31 4

De ‘Vergendering’ van de mens ontneemt ons stilaan op tamelijk verborgen wijze de eigen natuur en voert ons op den duur tot de volledige vervreemding van de mens als man en vrouw.

Vernauwende en ergerlijke hyper-correctheid van opgelegd denken dwingt ons steeds meer in het gevang van polderdenken op straffe van geestelijke steniging.

Het lijkt niet langer toegestaan normaal gedrag van abnormaal gedrag te onderscheiden. Al het denken immers behoort relatief te zijn en ieder bepaalt zijn eigen waarheid.

Kuby’s moedige, heldere en bevlogen boek kan de relativisten onder ons verlichting schenken en hen opnieuw brengen tot dieper inzicht omtrent het mens zijn.

Waar het ideaal van de verbinding tussen man en vrouw in het huwelijk en gezin tanend is, daar volgt verwildering die de menselijke orde verstoort. Want wie wind van vergendering zaait, zal storm van chaos oogsten.

De meeste burgers kennen het woord “gender-mainstreaming” niet. Ze weten dus ook niet dat zij al jaren onderworpen zijn aan een heropvoedingsprogramma dat van de regeringen, de Europese autoriteiten en een deel van de media uitgaat, en dat voor de insiders onder deze naam bekend staat. Wat door middel van heropvoeding uit de hoofden van de mensen verdreven moet worden is een eeuwenoude gewoonte van de mensheid: de gewoonte om onderscheid te maken tussen mannen en vrouwen; de wederzijdse seksuele aantrekkingskracht van beide seksen, waarop het bestaan en het voortbestaan van de mensheid gebaseerd is, en die te onderscheiden is van alle andere vormen van seksuele bevrediging en die door geïnstitutionaliseerde privileges bevoorrecht en aan bepaalde humaniserende regels onderworpen moet worden. De heropvoeding beoogt uiteindelijk de mooie gewoonte uit te bannen die wij mensheid en menselijke natuur noemen en die ons sinds mensenheugenis eigen is. We zouden ons volgens hen moeten emanciperen van onze eigen natuur.

Het woord “emancipatie” betekende vroeger zoiets als bevrijding. Emancipatie van onze natuur kan alleen maar betekenen: bevrijding van onszelf. Het concept van politieke vrijheid is ontstaan in het oude Griekenland en betekende aanvankelijk: op een normale manier mogen leven. De tiran was degene die de mensen hierin hinderde, die hen wilde onderwerpen. Dit boek gaat over zo’n tirannie. Het is een verhelderend boek. Het werpt licht op wat er tegenwoordig met ons gebeurt, met welke middelen de heropvoeders werken en met welke repressiemiddelen degenen die zich tegen dit project verzetten te maken hebben. En niet alleen degenen die partij kiezen in de besproken kwestie, maar ook iedereen die in deze samenhang ooit eens ergens is opgestaan voor de vrijheid zijn mening te mogen uiten in de openbare discussie.

Sinds een paar jaar hebben we in ons land en in heel Europa te maken met een weigering tot discussie uit naam van de “politieke correctheid”. Degenen die van het mainstream-den-ken afwijken wordt niet met argumenten verduidelijkt waarin ze het mis zouden hebben, er wordt hun slechts gezegd: “Je had dit niet mogen zeggen.” Ik vermeld hier enkel het Duitse geval Thilo Sarrazin. Zijn uitspraken worden niet tegengesproken, maar gewoon verboden. Wat hierachter steekt, is het zich steeds verder verspreidende waarheidsrelativisme. Beroep doen op de waarheid geldt als intolerantie. Het tegendeel is echter waar. Een beroep op de waarheid impliceert toestaan dat een mening inhoudelijk op correctheid getoetst kan worden. Als er geen waarheid is, kan zo’n onderzoek helemaal niet plaatsvinden; dan zijn discussies gewoon vermomde machtsstrijd, dan is een mening niet waar of verkeerd, maar gangbaar of afwijkend en in het laatste geval blootgesteld aan verbod.

De waarheid komt natuurlijk niet voort uit de discussie erover. Ze wordt er alleen door getest. Ook voor deze test gedaan wordt is de waarheid al waar en intuïtief overtuigend. Wanneer we te weten komen dat in Londense en in Zweedse kinderdagverblijven, die als bijzonder progressief bekend staan, het gebruik van de woorden ‘vader’ en ‘moeder’ door de verzorgers verboden wordt en vervangen door genderneutrale woorden – uit Oostenrijk komen vergelijkbare berichten -, dan variëren de reacties meestal tussen hoofdschudden en verontwaardiging, vooral omdat het volk zijn vertegenwoordigers nooit gelegitimeerd heeft om door hen heropgevoed te worden.

Wat is het motief van deze absurditeiten? Men spreekt het openlijk uit. Kinderen die door adoptie aan een koppel van gelijk geslacht zijn toevertrouwd moet u nu niet het gevoel geven dat anderen iets hebben wat zij missen. Om ervoor te zorgen dat er geen anomalieën meer zijn, wordt het begrip van het normale dus getaboeïseerd en onder ideologische verdenking geplaatst. Dat, terwijl normaliteit voorwaarde voor alle leven is. Op het gebied van de levenloze natuur, op het gebied van natuurkunde, is er geen normaliteit, maar alleen strikte wetmatigheid. Overal echter waar leven is, is er is zoiets als een soortgebonden “op-iets-gericht-zijn”. En datgene waarop de natuur gericht is, kan ook aan deze natuur ontbreken. Er zijn, zoals Aristoteles schrijft, “fouten van de natuur”. De natuur van de leeuwenmoeder heeft het instinct om haar jongen te leren jagen; zoniet zouden de welpen niet levensvatbaar zijn en zouden er helemaal geen leeuwen zijn. Het ontbreken van dit instinct is daarom een anomalie.

Het begrip van normatieve normaliteit is essentieel als het gaat om levensprocessen. Fouten hierin zijn zeer gevaarlijk voor de menselijke familie. Dat Gabriele Kuby de moed heeft om de bedreiging van onze vrijheid door een anti-humanistische ideologie bij de naam te noemen, zal haar mogelijk vijandigheid of zelfs hetze brengen. In plaats daarvan heeft ze voor haar verlichtende werk de dank van ons allemaal verdiend. Zoveel mogelijk mensen zouden dit boek moeten lezen om zich er bewust van te worden wat ze te wachten staat als ze zich er niet tegen verzetten.

h/t Prof. dr. Robert Spaemann

Dat dit geen lachertje is blijkt uit de berichtgeving van ANP (Associated Negro Press). We citeren:

WASHINGTON – Transgenders zijn bezig aan een historische opmars in de Amerikaanse politiek. Dit jaar hebben zich tot dusver 43 transgenders kandidaat gesteld voor een politiek ambt op alle niveaus, blijkt uit cijfers van de Harvard T.H. Chan School of Public Health, een onderzoeksinstituut op het gebied van volksgezondheid. Dat is een record.

De meesten stellen zich kandidaat namens de Democraten, sommigen zijn onafhankelijk kandidaat of verbonden aan de Groene Partij.

Zo dingt Kim Coco Iwamoto zaterdag op Hawaii mee naar de Democratische kandidatuur van plaatsvervangend gouverneur. Christine Hallquist heeft in de staat Vermont het meeste geld ingezameld voor haar kandidatuur voor het gouverneurschap, waarmee ze komende dinsdag de Democratische nominatie hoopt binnen te halen. In Massachusetts is Alexandra Chandler één van de kandidaten die een gooi doet naar een zetel in het congres.

Elders vernamen we dat twee homofiele Amerikaanse politiekers twee baby’s geadopteerd hebben. Een jongen en een meisje, echt waar, en ze zijn er nog fier op ook!

image_pdfimage_print
Share