Men gaat er van uit dat cultuur slechts een “sentimentele waarde” heeft en “weinig brood op de plank” zou brengen. Maar dat zijn juist de onderliggende fundamenten van economisch succes of faling.
Op lange termijn bekeken zijn “culturele gedragspatronen” het belangrijkste fundament van een economie. Met “cultuur” wordt NIET bedoeld een specifieke taal, folkloristische manifestaties, eetgewoonten, enz….maar WEL attitudeverschillen met betrekking tot arbeid, tot sparen en investeren, tot onderwijs en kennis, kritiektolerantie en capaciteit tot zelfkritiek, overstijging van clangevoelens en respect voor individuele ‘vrijheid’ en verschillen, rechtsgevoelens, klassenmentaliteit versus individuele rechtsgelijkheid, acceptatie van ‘neutrale’ en ‘anonieme’ marktwerking versus groepsdenken, overheid als beschermer van individuele vrijheid versus overheid als beschermmechanisme van een orthodoxie (islam of andere) enz, enz……..
